2007-8 2009-0

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

 
-Η τόλμη της διακονίας της αποτυχίας. -Θάνατος είναι να δουλώνεσαι και να πουλιέσαι στα πράγματα του κόσμου. Ο,τιδήποτε δεν έχει την προοπτική της ετοιμασίας για να ζήσει από τώρα την Ανάσταση είναι αποτυχημένο. -Ο πολιτισμός του κόσμου απωθεί την ανάσταση των νεκρών, γιατί θέλει να κυριαρχήσει πάνω στους ζωντανούς, που δεν ελπίζουν στο ξεπέρασμα του θανάτου. - Το πιο δύσμοιρο σύστημα είναι το χριστιανικό όταν καταλήξει να φοβάται τον θάνατο.
 
-Το καλύτερο που μπορούμε να καταλάβουμε από τον Θεό είναι η ακαταληψία Του, διότι είναι ακατάληπτη η ακραία Του Αγάπη, η Σάρκωση και ο Σταυρός Του. Γι’αυτό τον Θεό τον κατανοούμε κατά τα μέτρα της αποκαλύψεώς Του. -Χωρίς άσκηση και προσευχή δεν μπορεί να γίνει κανένα έργο του Θεού. -Στην Εκκλησία δεν έχουμε ενεργητική, ούτε παθητική αντίσταση. Προσευχόμασθε για τους διώκτες μας.
 
-Ορθοδοξία είναι η αλήθεια που σαρκώθηκε και έγινε πολιτισμός, με κεντρικό σημείο την μετάνοια. -Στην ορθοδοξία δεν έχουμε δύο τάξεις: πλούσιοι και φτωχοί. Ούτε καταξιώνονται οι πλούσιοι όταν βοηθούν τους φτωχούς. Ως φτωχοί πρέπει να ελεούμε, όπως ο Θεός που φιλανθρώπως για τη σωτηρία μας κατέβηκε μέχρι τον Άδη. Δεν υπάρχει φιλανθρωπία χωρίς ταπείνωση και συγκατάβαση.
 
-Το βασικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι άγιοι της Εκκλησίας μας είναι το σταυρικό μέγεθος. Ο σταυρός καταργεί κάθε αμαρτία και γεννά την αγάπη. Και η αγάπη είναι εκείνη που καθιστά ελεύθερο τον άνθρωπο απέναντι στον κόσμο. -Με τις εκτρώσεις και τις μεθόδους αντισύλληψης αποτρέπουμε την γέννηση ενός μελλοντικού αγίου, που θα σώσει άλλους ανθρώπους.
 
-Ο έρωτας είναι κάτι ιερό και αποκτά ιερότητα εφόσον ενταχθεί στον Χριστό. Ό,τι δεν εντάσσεται μέσα στον Χριστό, απλώς είναι μια τραγική κοσμικότητα, που σε λίγο καιρό ξεθυμαίνει και ξεθωριάζει. -Η διαφοροποίηση μοναχισμού και γάμου δεν είναι τόσο μεγάλη. Αν υπάρχει ταπείνωση, καθαρότητα καρδιάς και αγνότητα νου, τότε παντού λειτουργείται το γεγονός του μοναχισμού και του γάμου.
 
-Όσοι μπορούν να καλλιεργήσουν με νήψη και με άσκηση, αυτά που δημιούργησε ο Θεός από το μηδέν, μετέχουν στο ποιητικό έργο του Θεού και γίνονται και οι ίδιοι ποιητές. -Σήμερα χάσαμε τη νήψη και την άσκηση από την παιδεία μας και κυνηγάμε μόνο τα πτυχία. -Η Ορθοδοξία δεν έχει χαρακτήρα προβαλλόμενο αλλά εορταστικό. -Μέσα από τις εορτές της φανερώνονται πράξεις ζωής, που είναι απαύγασμα και αποτέλεσμα μιας δογματικής αποκαλυμμένης αλήθειας.
 
-Δεν μπορούμε να αποδεσμεύσουμε τις πολεμικές τέχνες απ'το θρησκευτικό τους υπόβαθρο, την οποιαδήποτε μορφή βουδισμού & ταοϊσμού. -Οι δομές & τα μέτρα της αποστολής της Ορθ.Εκκλησίας, είναι τα ίδια παντού & πάντοτε, ανεξάρτητα απ'τον γεωγραφικό τόπο. Απλά σαρκώνεται με τους λαούς & αντιμετωπίζει τα κοινωνικά φαινόμενα που προκύπτουν με ορθόδοξο τρόπο.
 
-Από το παιδαγωγικό μας σύστημα λείπει παντελώς η παιδεία του θανάτου. Οι άγιοι σε όλη τους την ζωή θανάτωναν τα πάθη τους. Στα παιδιά μας δεν μαθαίνουμε πως να πεθαίνουν, αλλά πως να ζουν. -Η δογματική θεολογία που αναδεικνύει την παρθενία της Παναγίας μας, αναδεικνύει την παρθενία του νοός μας και του κάλλους της υπάρξεώς μας.
 
Οι άγιοι έχουν λεβέντικο ήθος, δεν φοβούνται να παρέμβουν στα κοινωνικά πράγματα απογυμνώνοντας τα ψεύτικα συστήματα και όσους κρύβονται πίσω από αυτά. Τους νοιάζει μέσα από τη δική τους κάθαρση και την αναγωγή τους προς τον Θεό, να μπορούν να θεραπεύσουν την τραγωδία του κόσμου. Θεραπεύουν πρώτα με την προσευχή τους & με τα φάρμακα κρύβουν την αγιότητά τους.
 
Η σημερινή φιλοσοφία διάλεξε να μην ασχολείται με την φιλοσοφία του Όντος και των όντων και φιλοσοφεί μόνο περί του ανθρώπου. Υπαρξισμός τί είναι; Σκέφτομαι γιατί υπάρχω εγώ; Πώς θα ζήσω; Τί με πειράζει; Η υπαρξιακή φιλοσοφία έδωσε έρεισμα, σε οποιοδήποτε σημερινό συστήμα αυτογνωσίας. Γιατί δεν μπορεί πια η φιλοσοφία, να σταθεί στα πόδια της· αναζητώντας τί; Αυτό που δεν θέλει; Τον Θεό;
 
-Το Τριαδολογικό δόγμα δίνει την δυνατότητα να ζούμε συλλογικά χωρίς ταυτόχρονα να καταστρέφεται η προσωπικότητά μας. -Ποιες οι διαφορές με την φράγκικη ή παπική ή βατικάνεια δοξασία. Μπορούν να ονομάζονται εκκλησία; Τι είναι το «filioque»; Πώς προήλθε το αλάθητο και το πρωτείο; Πρέπει να ξαναβαπτίζονται όταν γίνονται ορθόδοξοι; Ποιός είναι αρμόδιος να διαλέγεται, για την μελλοντική ένωση; Τί είναι συμπροσευχή κατά τους κανόνες;
 
-Ολόκληρη η κτίση είναι φτιαγμένη για να υπάρχει η Παναγία. Η Παναγία είναι το αποκορύφωμα όλης της κτίσεως. -Είμαστε φτιαγμένοι κατά Χάρη να είμαστε αναμάρτητοι, άσχετα που χάσαμε αυτό το κάλλος. -Αγάπη μέσα στον γάμο, στην οικογένεια και σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις, χωρίς Χριστό, και χωρίς άσκηση, δεν μπορεί να είναι αγάπη.
 
Η έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό, η αποδοχή των αιρέσεων, η ανοχή στις ηθικές διαστροφές και η υλική ευμάρεια είναι οι αιτίες καταστροφής ενός λαού. - Ο Θεός είναι και ορατός και αόρατος. Είναι ορατός, κατά τα μέτρα που μπορούμε να τον δούμε σύμφωνα με τη φύση μας. Ότι μπορούμε να δούμε από τον Θεό και το αντέχει η ανθρώπινή μας φύση το λέμε Ενέργειες του Θεού. Ότι δεν βλέπουμε από τον Θεό, που σημαίνει ότι δεν το αντέχει η ανθρώπινή μας φύση, το λέμε Ουσία του Θεού.
 
-Δεν υπάρχει χριστιανική αρετή που να μην είναι για όλους, π.χ. αν στην αρετή της ακτημοσύνης δεν μετείχαν οι φτωχοί, το Ευαγγέλιο θα ήταν ελλιπές· το Ευαγγέλιο θέλει ελεύθερους τους πάντες. Δεν κάνει κοινωνικές διακρίσεις όπως τα πολιτικά καθεστώτα. -Αν τη στιγμή του πόνου και της κοσμικής αποτυχίας, μπορούμε να σταθούμε δοξολογικά μπροστά στον Θεό, εκείνη τη στιγμή αρχίζουμε και γινόμαστε άτρωτοι από τους πειρασμούς.
 
-Στην Ορθοδοξία δεν χωρούν εθνικές αντιπαλότητες. -Δεν υποτασσόμασθε πουθενά, όταν μας καλούν σε αίρεση ή αμαρτία, ακόμα και από φορείς μέσα απ’την εκκλησία. -Η Ορθοδοξία είναι η επιστήμη των επιστημών, διότι επαναλαμβανόμενη, διαχρονικά, σε διάφορες περιοχές της γης, φέρνει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα· κάθαρση νοός και αγίους.
 
-Το αξίωμα από μόνο του δεν μας κάνει σπουδαίους, ούτε μας καταστρέφει αλλά εάν βρεθούμε άθελά μας αξιωματούχοι, πόσο λειτουργούμε τον Χριστό;. -Εάν ζούμε, μιλάμε και στεκόμασθε πλάι στην καρδιά του λαού για τον Χριστό είναι μια τρέλλα. -Η αναγνώριση και ο ψήφος δεν έρχεται με διαφήμιση. Μ’άλλο τρόπο επιτρέπει ο Θεός να μπούμε στην καρδιά του κόσμου.
 
-Η κάθε νευροπάθεια, σχιζοφρενής κατάσταση, θλίψη και δυσφορία αιτία έχει ότι δεν καταλάβαμε, πως δεν πρέπει να αγωνιούμε γιατί ο Θεός είναι μαζί μας. -Πορνεία είναι η εγκατάλειψη της Αγάπης του Θεού, η κάθε αποστασία από τον Θεό. -Η αυτογνωσία στον κόσμο των ψυχολογικών διεργασιών χρησιμοποιείται καθαρά για λόγους εγωϊστικής προβολής, όχι με την έννοια της ταπεινώσεως για να οδηγηθούμε σε μετάνοια.
 
-Μοναδικό έργο της εκκλησίας είναι η σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου και παράλληλα όπου μπορεί να συμπληρώνει όταν υπάρχουν ελλείψεις στις κοινωνικές δομές ενός τόπου. -Η εκκλησία δεν φοβάται χωρισμό με το κράτος. Θα στέκεται πάντα κοντά στο κράτος θεραπευτά και λεβέντικα ως διάκονος και όχι υποστηρικτικά ή ως υπάλληλος του. -Σήμερα δεν ζούμε την Κυριακή αργία, εμείς οι Χριστιανοί, ως ημέρα δοξολογίας στον Θεό!
 
-Το παιδί δεν είναι τάμπουλα ράζα (tabula rasa) άγραφο χαρτί. Αυτό είναι αναίρεση της Θείας Παρουσίας. Είναι εικόνα Θεού & έχει αποτυπωμένες όλες τις αρετές μέσα του. Αυτό το ξεχνά η σημερινή αγωγή & ξεκινά απ’το μηδέν σαν να’ναι το παιδί ζώο. -Οι Άγιοι Πατέρες έγραφαν μόνο απ’ανάγκη & από πόνο για τον συνάνθρωπο, για να μη χαθεί η σωτηριολογική Αλήθεια της Εκκλησίας μας.
 
-Ένα ζευγάρι ολοκληρώνει την σχέση του όχι όταν έλθει σ’ερωτική συνεύρεση ή τεκνοποιήσει, αλλ’όταν δέχεται να βάλει στην ζωή του τον Χριστό και να γίνουν άγιοι μέσα απ’την νέκρωση των παθών και του εγωϊσμού τους. -Η άσκηση μέσα στο Μυστήριο του Γάμου είναι ισάξια του Μοναχισμού και η ερωτική ζωή δεν αναιρεί την ασκητικότητα του. -Η Κυριακή είναι Αναστάσιμη ημέρα και δεν γίνονται ποτέ μνημόσυνα.
 
-Η Αλήθεια των δογμάτων που εκφράζει η Αγία Γραφή είναι προς βίωση και όχι για την δημιουργία ηθικών συστημάτων. -Ο Θεός μετέχει των πραγμάτων του κόσμου με τρόπο ανεπαίσθητο. -Παρθενία χωρίς Χριστό είναι ψυχασθένεια. -Το επάγγελμα του μίμου (θεατρίνου) είναι πολλές φορές επικίνδυνο να δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα.
 
-Στήν ταραχή του κόσμου πρέπει να έχουμε διπλή στάση. Την ίδια στιγμή που θα έχουμε απάθεια, δεν θα παύουμε να ενδιαφερόμασθε για την δυστυχία του κόσμου. Η θλίψη υποδηλώνει πως ξεχάσαμε τον Χριστό. -Δεν προετοιμαζόμασθε να γίνουμε έγγαμοι ή μοναχοί. Η Εκκλησία μας προετοιμάζει για το γνωστό άγνωστο που είναι η αγιότητα.
 
-Η προοπτική των ανθρώπων μέσα στον γάμο, δεν είναι απλώς ένα εγκόσμιο γεγονός που εξαντλείται σε πράγματα οριζόντια κλείνοντας τον κύκλο του με τον θάνατο, αλλά είναι να σταθεί ο ένας πλάι στον άλλον με προορισμό νά πάνε στον Ουρανό. - Η μνήμη θανάτου δεν είναι μιζέρια & κακομοιριά. Είναι η προσπάθεια να ζήσω την πραγματικότητα, ότι μπορεί και τώρα να είναι η τελευταία στιγμή της ζωής μου!
 
-Μέσα στην πολυποίκιλη έκφραση της αγάπης του Θεού όλοι μας έχουμε το ποιητικό χάρισμα, που άλλος το εκφράζει γράφοντας ένα κείμενο και άλλος αυτό το ποίημα που έχει μέσα του -το χάρισμα- το κάνει ποίηση ζωής. -Το μάθημα των θρησκευτικών δεν θα’πρεπε να’ναι ούτε υποχρεωτικό, ούτε προαιρετικό, διότι στην ορθοδοξία δεν σκεπτόμασθε αντιθετικά.