|
ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
Ὅλοι γνωρίζουν πώς τό ἔργο τῆς ἱεραποστολῆς ἀσκεῖται ἄμεσα ἀπό τίς κατά τόπους Ἱερές Μητροπόλεις μέσω τῶν οἰκείων Ἐπισκόπων. Ἐμεῖς πού εἴμαστε στά μετόπισθεν ἔχουμε ὡς στόχο μας τή συμπαράσταση τοῦ ἔργου πού γίνεται στούς τόπους τῆς ἱεραποστολῆς. Ἡ συμπαράσταση ὅμως αὐτή χρειάζεται ἑνότητα καί συντονισμένες προσπάθειες. Καί ἡ ἑνότητα μπορεῖ νά γίνει πράξη διά τῆς συνεργασίας μέ τίς δομές πού ἔχει ὁρίσει ἡ διοικητική ἔκφραση τῆς Ἐκκλησίας. Χωρίς αὐτή τήν ἑνότητα θά εἴχαμε αὐτονομημένες ἐκκλησιαστικές ὁμάδες πού στά μέν πνευματικά λειτουργοῦν μέ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία, στά δέ πρακτικά-διοικητικά ἐνεργοῦν κατά βούληση, αὐθαίρετα καί ἐν πολλοῖς, κατά τά μέτρα τῶν διοικητικῶν δομῶν τῶν προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν.
Ἄν στό χῶρο τόν ἐσωτερικό τῆς Ἑλλάδος ἡ αὐθαιρεσία αὐτή μπορεῖ νά φέρει δεινά, στό χῶρο τῆς ἱεραποστολῆς θά φέρει καταστροφή. Ἄν ἡ κάθε ἰδιωτική προσπάθεια χαράσσει τή δική της ἱεραποστολική τακτική, χωρίς συνεργασία μέ τίς διοικητικές ἐκφράσεις τῆς Ἐκκλησίας, θά δημιουργεῖ παραλογισμούς στόν τρόπο πού ἀντιμετωπίζονται τά πρακτικά προβλήματα τῆς ἱεραποστολῆς. Νά ἀναφέρουμε ἕνα παράδειγμα: Ἄν ἡ ἰδιωτική προσπάθεια Α θελήσει νά βοηθήσει τό χωριό Καμίνα σέ κάποια χώρα τῆς Ἀφρικῆς, χωρίς νά λάβει ὑπ’ ὄψη ἄλλους παράγοντες, μπορεῖ νά φέρει καταστροφή στό ἱεραποστολικό ἔργο πού γίνεται στό γειτονικό χωριό. Ὅταν οἱ κάτοικοι τοῦ γειτονικοῦ χωριοῦ καταλάβουν ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἀγαπάει μόνο τό ἄλλο χωριό καί ὄχι τό δικό τους θά μισήσουν τήν ὀρθόδοξη ἱεραποστολή ἐπειδή γίνονται διακρίσεις. Ὅποιος ἔχει χρήματα καί θέλει νά βοηθήσει τούς καρκινοπαθεῖς νά χειρουργηθοῦν, δέν νομίζουμε πώς θά τολμήσει νά τούς χειρουργήσει ἐπειδή εἶναι ὁ οἰκονομικός συμπαραστάτης. Χαιρόμαστε μέ τήν ἐνεργοποίηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ στό ἔργο τῆς ἐξωτερικῆς ἱεραποστολῆς. Προκαλοῦμε ἁπλῶς γιά συνεργασία καί ἑνιαῖο συντονισμό τοῦ ἔργου μέσω τῶν διοικητικῶν δομῶν τῆς Ἐκκλησίας. Καί δύο τελευταῖα ἐρωτήματα:
Τό πρῶτο: Ὑπάρχει κάποιος πού ὑποστηρίζει πώς ἔχει μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον γιά τήν ἱεραποστολή ἀπό τήν Ἐκκλησία;
Τό δεύτερο: Γιατί θέλουμε τίς προσπάθειές μας νά τίς καλύπτουμε μέ κάποια ἰδιωτική νομική κάλυψη; Γιά νά ἔχουμε μήπως τήν αὐτονομία μας; Οἱ Μητροπόλεις καί οἱ ἐνορίες μας δέν ἀρκοῦν γιά νά ἐκφραστοῦμε μέσα ἀπό ἐκεῖ; Καί μήν τολμήσει κανείς νά πεῖ πώς δέν λειτουργοῦν μέ ζωντάνια, γιατί θά τοῦ προτείνουμε νά μπεῖ μέσα γιά νά ζωντανέψει καί ὁ ἴδιος καί μαζί του καί οἱ διοικητικές αὐτές ἐκφράσεις τῆς Ἐκκλησίας μας.
† π.Κ.Σ.
|
