|
Σεβασμιώτατε, σεβαστοί Πατέρες, εὐσεβές ἤ ἀσεβές ἀκροατήριο.
Θά ξεκινήσω λίγο παραλλάσσοντας τήν εἰσήγησή μου -δέν μέ νοιάζει νά μοῦ φᾶνε τόν χρόνο- ἀπό τόν ἐνεργειακό σαματά πού ἔγινε στήν ἀρχή τοῦ συνεδρίου. Ἔγινε ἕνας ἐνεργειακός σαματάς. Τό ζήσατε. Γιατί ἔγινε αὐτό; Κοσμικά σκεπτόμενος -αὐτό πού σᾶς λέω τό ἐντάσσω μέσα στήν εἰσήγησή μου τώρα, θά δεῖτε γιατί- κοσμικά σκεπτόμενος λέω ὅτι οἱ ἀδελφοί πού ἦταν ἐδῶ καί ἔκαναν τόν ἐνεργειακό σαματά ἔχουν δίκιο. Κοσμικά σκεπτόμενος... Γιατί θά ποῦνε: μαζευτήκατε 10-15 ἄνθρωποι πού ἔχετε ἴδιες ἰδέες καί μᾶς χτυπᾶτε στό κεφάλι· τά λέτε μόνοι σας. Κοσμικά σκεπτόμενοι, ἀλλά ὄχι ἐκκλησιαστικά σκεπτόμενοι. Θά πῶ κάτι πού τό εἶχα πεῖ (μέ ἀνάγκασε τότε ἡ κατάσταση) στό προηγούμενο συνέδριο στόν Πειραιᾶ γιά τίς μεταμοσχεύσεις, γιατί ἄν ὑπάρχουν τέτοιες παρενέργειες καί διχάσετε τό πλήρωμα καί μερικοί θεωροῦν ὅτι εἶναι ἀδικημένοι καί κάνουν ἐνεργειακούς σαματάδες καί μετά γίνεται κακό στήν Ἐκκλησία καί σέ μᾶς, νά ἐφαρμόσουμε πρῶτον τήν πατερική μέθοδο.
Ποιά εἶναι ἡ μέθοδος ἡ πατερική; Ξεκινοῦσαν οἱ αἱρέσεις· καί ἔβαζαν μιά θέση καί ἔλεγαν ἐμεῖς λέμε αὐτό. Ἦταν μιά θέση. Οἱ Πατέρες ἀπαντοῦσαν, καί ἦταν μιά ἀντίθεση. Δέν ἔκαναν συνέδρια ἀπό ᾽δῶ καί ἀπό ᾽κεῖ. Ἀπαντοῦσαν, διαχρονικά. Στό τέλος γινόταν κάποια τοπική ἤ Οἰκουμενική Σύνοδος ὅπου γινόταν μία σύνθεση. Προσέξτε: Θέση - Ἀντίθεση - Σύνθεση, μέ ἄνεση, ὅλοι νά μιλήσουν καί νά ποῦν τή γνώμη τους. Εἶχαν δίκιο οἱ ἀδελφοί, ἀλλά ἐκεῖνοι τά εἶπαν, χίλιες φορές τά λένε. Τώρα ἦρθαν νά μιλήσουν κι ἄλλοι. Ἄς κάνουν κι αὐτοί ἕνα συνέδριο καί κάποτε νά γίνει σύνθεση ἐν τοπικῇ ἤ Πανορθοδόξῳ Συνόδῳ. Αὐτή εἶναι ἡ ἐπιθυμία μας, γιά νά μήν σκανδαλιζόμαστε. Καί προσέξτε αὐτό πού λέω «Θέση - Ἀντίθεση - Σύνθεση»· εἶναι τό σχῆμα τό φιλοσοφικό τοῦ φιλοσόφου τοῦ Ἐγέλου - τό Ἐγελιανό σχῆμα, πού ἔλεγε Θέση - Ἀντίθεση - Σύνθεση, τό πῆρε ὁ Μαρξισμός, τό ἔκανε Θέση - Ἀντίθεση - Ἐπανάσταση. Ὄχι. Θέση - Ἀντίθεση - Σύνοδος. Ἄν αὐτό τό καταλάβουμε, θά σεβαστοῦμε κι αὐτούς πού ἔχουν τή γνώμη τους. Τή λένε τόσες φορές, τήν εἶπαν χίλιες φορές, εἶπαν τά δικά τους καί μιά φορά μαζευτήκαμε ἐδῶ νά ἀκουστεῖ καί ἕνας ἄλλος λόγος.
Αὐτός ὁ τόπος ὅπου ἐδῶ βρισκόμαστε, ἔχει καλλιεργήσει τίς ρίζες τῶν ἐπιστημῶν. Τό ξέρουμε ὅλοι τί ἔκανε ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα γιά τίς ἐπιστῆμες, πού μέχρι σήμερα εἶναι ὁ κορμός καί ὁ σκελετός ὅλων τῶν ἐπιστημῶν. Αὐτός ἐδῶ εἶναι ὁ τόπος ὅπου καλλιεργήθηκαν τά δόγματα καί οἱ ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὡς ἐκ τούτου ζυμώθηκε ἡ ἐμπειρική θεολογία ὡς πορεία ζωῆς. Ἐρχόμαστε σήμερα ἐδῶ μετά ἀπό αὐτό νά ψάχνουμε τά ὅρια τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσεως ἤ τῆς ἐμπειρικῆς συμμετοχῆς μας στό μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ; Αὐτό εἶναι τό ἐρώτημα! Τό θέμα τῶν ἐνεργειακῶν λεγομένων θεραπειῶν εἶναι ἡ ἀναζήτηση: ποιά εἶναι τά ὅρια τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσεως καί τῆς ἐμπειρίας τῆς συμμετοχῆς μας στό μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή βρισκόμαστε 3.000 χρόνια πρίν, στήν ἐποχή τοῦ Κίτρινου Αὐτοκράτορα ὅπου [κυριαρχοῦσαν] τά στοιχεῖα τῆς φύσεως; Πού, ὅπως ἐλέχθη, ἦταν τό νερό, ἡ φωτιά, τό ξύλο, τό μέταλλο. Εἴμαστε ἀκόμα ἐκεῖ, 3.000 χρόνια πρίν; Δηλαδή ἡ ἐπιστήμη δέν προχώρησε, εἶναι ὁ Κίτρινος Αὐτοκράτορας; Βρισκόμαστε ἀκόμη στήν ἐποχή τῶν ἀλληλεπιδράσεων τῶν στοιχείων τῆς φύσεως; Πού λέγονταν τότε Τσί, Γί Τσίνγκ, χίλια ὀνόματα - μετά πῆραν πιό συγκεκριμένη μορφή. Βρισκόμαστε ἀκόμη στήν ἐποχή τῶν πρωτευόντων καί δευτερευόντων μεσημβρινῶν ὅπου ρέει ἡ φιλοσοφική (καμιά σχέση μέ ἐπιστήμη) «ζωτική ἐνέργεια»; Ἀκόμη ἐκεῖ βρισκόμαστε; Στήν ἐποχή τοῦ Κίτρινου Αὐτοκράτορα; Νά μᾶς ἀπαντήσουν. Εἴμαστε ἀκόμα ἐκεῖ, δηλαδή δέν ἄλλαξε τίποτε. Εἶναι μιά φιλοσοφική θεώρηση.
Φιλοσοφικά εἶναι ἐλεύθεροι νά λένε ὅ,τι θέλουν. Ἄλλο ἐπιστήμη καί ἄλλο Ἀλήθεια. Βρισκόμαστε ἀκόμη στήν ἐποχή τῶν φαινομένων τῶν συμφορήσεων τῶν διόδων («μπλοκάρισμα» τό λένε) τῶν ζωτικῶν ἐνεργειῶν; Βρισκόμαστε ἀκόμη στίς ἀρχές τοῦ Κίτρινου Αὐτοκράτορα; Τό γίν καί τό γιάνγκ, λέει, δέν εἶναι ἀπόλυτα. Δέν ὑπάρχει τίποτα ἀπόλυτο. Οὔτε Θεός οὔτε τίποτα· δέν εἶναι ἀπόλυτα. Ἀλλά ἕνα πράγμα εἶναι ἀπόλυτο: Οἱ ἀρχές τους. Τό Τίποτα, τό ἀνυπόστατο. Ἀκόμα ἐκεῖ βρισκόμαστε; Πρόκειται γιά ἰατρική ἤ φιλοσοφική θεολογία; Ποιά εἶναι τά ὅριά τους; Ἀκόμη, θά ἀκολουθοῦμε τούς μύθους τοῦ πρώτου ἀνθρώπου τῆς κινεζικῆς ἀνθρωπολογίας, τοῦ Πανγκού (Pangu), ὁ ὁποῖος μίλησε περί ἐνεργειακῆς θεραπείας; Ναί, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ὁ Κινέζος, ὁ Πανγκού μίλησε γιά ἐνεργειακές θεραπεῖες.
Πῶς μποροῦμε τότε νά καταλάβουμε ποιό εἶναι τό μπλέξιμο τοῦ Χάινεμαν (Samuel Hahnemann) -μετά πιά, μεταγενέστερα- ἄν δέν καταλάβουμε τόν ἀλχημιστή καί μάγο τοῦ Μεσαίωνα, τόν Παράκελσο, τόν ὁποῖο κατά βῆμα ἀκολούθησε; Ὁ Χάινεμαν εἶναι τό τσιράκι τοῦ μάγου Παράκελσου· καί τό τσιράκι καί στήν πράξη τῆς θεωρίας του καί στήν πράξη τῆς πράξεως. Ὁ Παράκελσος μιλοῦσε γιά «τελέσματα», «χτυπήματα», «δονητές», «δυναμοποιήσεις», ἐπενέργεια ὑπερβατικῶν δυνάμεων τοῦ φαρμάκου. Μιλοῦσε γιά μιά μορφή μαγείας ὅπου ὁ θεραπευτής ἦταν μάγος. Δέν μπορῶ νά ψάχνω τόν Χάινεμαν ἔτσι, ἄν δέν καταλάβω ποιό ἦταν τό τσιράκι του, ὁ πρόγονός του.
Ἐδῶ χρειάζεται βαθύτατος προσδιορισμός μεταξύ «κτιστοῦ» καί «ἀκτίστου». Ἐδῶ βρίσκεται τό ξεπέρασμα τοῦ «μπλοκαρίσματος». Προσέξτε, ὅλα αὐτά πού λέμε ἔχουν μιά λύση ἐν Ὀρθοδόξῳ σκέψῃ καί θεολογίᾳ. Καί μπαίνω ἔτσι -δέν γίνεται ἀλλιῶς- στό κτιστό καί στό ἄκτιστο τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, ὅπως τό γνωρίζει ἡ Ὀρθόδοξη παράδοση, ἐν τῇ Παλαμικῇ θεολογίᾳ πού εἶπα λίγο πρίν, ἀπό τόν Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί τόν Γρηγόριο τόν Νύσσης.
Ἡ Ἀνατολή (ἡ Ἀνατολή τῆς Ἀνατολῆς, τῆς Ἀσίας) δέν γνώριζε αὐτή τή διάκριση μεταξύ «ἀκτίστου» καί «κτιστοῦ», τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Ἐπέλεξε τόν πανθεϊσμό. Αὐτά πού ἀκούσαμε εἶναι πανθεϊσμός: τά πάντα εἶναι Θεός, τά πάντα. Καί ἔκανε τά πάντα Θεό. Ὅλη ἡ ὕλη εἶναι θεός. Αὐτό δέν τό γνώριζε ἡ Ἀνατολή τῆς Ἀνατολῆς. Τό ἀγνοοῦσαν. Δέν τούς κατηγορῶ. Δέν μποροῦσαν νά κάνουν θεολογία τότε. Ἀλλά ἐκεῖ εἶναι τό «κουμπί». Ἡ Δύση, ἀκόμα καί ἡ Δύση, δέν γνώρισε μετά αὐτή τή διάκριση, παρόλη τή μεγάλη διαμάχη τῆς Παλαμικῆς θεολογίας. Ἔκανε τήν ἐπιστήμη μαγεία-ἀποκρυφισμό καί κατέληξε στόν Παράκελσο καί τόν Χάινεμαν καί ἔκανε τόν θεραπευτή μέντιουμ καί διάμεσο ἤ καί, σήμερα, «channelling». Αὐτός εἶναι ὁ Εὐρωπαῖος πού δέν γνώριζε τή διάκριση κτιστῶν καί ἀκτίστων ἐνεργειῶν ἐν τῷ Θεῷ. Αὐτό εἶναι θεολογία, ἐκεῖ εἶναι τό «κουμπί», τό τονίζω. Τό πιό τραγικό εἶναι ὅτι ἡ Δύση τῆς ἐπιστήμης καί τοῦ Διαφωτισμοῦ ἀρνήθηκε νά κατανοήσει αὐτή τή βαθιά θεολογική Ὀρθόδοξη σκέψη (κτιστές καί ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ) καί ἔκανε -προσέξτε- τήν ἐπιστήμη θεό. Ἀπέτυχε καί ἐκείνη.
Ἐνέργειες... Ποιές ἐνέργειες; Εἶναι σαφέστατη ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία. Δύο σκέψεις θά διατυπώσω: ἄκτιστες ἐνέργειες. Θεολογία, ἐμπειρία, κάθαρση, φωτισμός, τό πῶς ὁ Θεός εἶναι Οὐσία καί Ἐνέργειες. Ὅπως λέει ὁ Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ Θεός ἔχει τή δυνατότητα, δύναται τά πάντα, ὁ Θεός πού βγαίνει ἀπό τήν οὐσία Του, γιατί εἶναι Θεός. Καί αὐτό πού βγαίνει ἀπό τήν οὐσία Του, οἱ ἐνέργειές Του εἶναι καί αὐτά Θεός. Ἐμεῖς πῶς ἁγιαζόμαστε; Μέσα ἀπό τά μυστήρια, ζώντας μέσα στόν χῶρο τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Θεολογία, ἐμπειρία, κάθαρση, μετάνοια, ἱερατική προσέγγιση, ἐκκλησιολογική προσέγγιση... Δέν ἔχουμε ἄλλη λύση! Ἡ διάκριση κτιστοῦ καί ἀκτίστου, ἄν δέν γίνει κατανοητή, δημιουργεῖ ὅλα αὐτά τά προβλήματα. Δέν τό ἀπαιτῶ ἀπό τόν Κινέζο, δέν τό ἀπαιτῶ ἀπό τόν Ἰνδό, δέν μπορῶ νά τό ἀπαιτήσω ἀπό τόν διεστραμμένο θεολογικά Δυτικό· τό ἀπαιτῶ μόνο ἀπό μένα. Γιατί ἐγώ ζῶ σέ αὐτόν τόν τόπο πού καλλιέργησε τήν ἐπιστήμη καί ξέρει αὐτή τή θεολογία. Μακάρι νά τό ἤξεραν. Ἀλλά εἶναι δική μας ἡ εὐθύνη. Διερωτῶμαι πῶς σέ αὐτόν τόν τόπο ἐδῶ, σ᾽ αὐτόν τόν τόπο, μπορεῖ νά ὑπάρχουν αὐτά τά παραληρήματα. Μά σ᾽ αὐτόν τόν τόπο! Πού αὐτοί γνώρισαν αὐτό τό κάλλος τῆς θεολογίας.
Καί μήν ξεχνᾶτε, τό τόνισα πρίν ἀπό λίγο, ὅλοι αὐτοί οἱ θεραπευτές οὐσιαστικά εἶναι μάγοι καί μέντιουμ, μᾶς ἀρέσει δέν μᾶς ἀρέσει. Αὐτή εἶναι ἡ ὁρολογία. Προσέξτε στήν ἐπιστήμη, πού ἔχει τίς κτιστές ἐνέργειες (τό ραδιόφωνο, ἡ τηλεόραση, οἱ ἀκτίνες λέιζερ, ὅλα [αὐτά] τά φαινόμενα εἶναι κτιστές ἐνέργειες) πῶς ἐνεργοποιοῦνται; Ὅταν ὑπάρχει μιά τεχνική. Ὁ Θεός τίς ἔκανε ἀπ᾽ ἀρχῆς καί κάποτε, μετά ἀπό αἰῶνες, οἱ ἐπιστήμονες εἶχαν ἕναν τρόπο ἐπιστημονικό καί τίς ἐνεργοποίησαν. Πῶς ἐνεργοποιοῦνται οἱ ἄκτιστες ἐνέργειες; Μέσα στή μετάνοια, στήν κάθαρση, μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί στήν προσέγγιση πρός τόν Θεό.
Αὐτά εἶναι βασικά πράγματα, οὐσιαστικά πράγματα. Μέ τίς ἄκτιστες ἐνέργειές Του ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο καί συνεχίζει νά τόν συντηρεῖ. Δίνει στά πάντα οὐσία, ἔχει οὐσιοποιητικές ἐνέργειες. Εἶναι παρών στή φύση, συντηρεῖ τόν κόσμο· εἶναι οἱ συντηρητικές ἐνέργειες. Φωτίζει τόν κόσμο· φωτιστικές ἐνέργειες. Ἁγιάζει τόν κόσμο· ἁγιαστικές ἐνέργειες. Τά πάντα θεραπεύει. Θεοτικές ἐνέργειες· τά πάντα θεώνει. Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ εἶναι θεῖες ἐνέργειες. Εἶναι καί αὐτές Θεός, χωρίς νά εἶναι ἡ οὐσία Του. Αὐτό δέν τό κατάλαβαν. Ἐδῶ εἶναι τό μπλέξιμο τό μεγάλο.
Ἐμεῖς ζοῦμε αὐτό κοντά στήν Ἐκκλησία μας. Ὁ Χριστιανός δέν εἶναι Χριστιανός ἐπειδή μπορεῖ ἁπλῶς νά ὁμιλεῖ γιά τόν Θεό. Εἶναι Χριστιανός γιατί μπορεῖ νά ἔχει ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ. Καί ὅπως ὅταν ἀγαπᾶς πραγματικά ἕνα πρόσωπο καί συνομιλεῖς μαζί του, τό αἰσθάνεσαι, τό χαίρεσαι, ἔτσι συμβαίνει καί στήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Δέν ὑπάρχει μιά ἐξωτερική σχέση, ἀλλά μυστική ἕνωση Θεοῦ καί ἀνθρώπων μέσα στό μυστήριο, μέσα στίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ξέρει αὐτός ὁ τόπος, δέν τό ξέρει; Τονίζει ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: ὁ Θεός κοινωνεῖται διά τῶν ἀκτίστων Αὐτοῦ ἐνεργειῶν. Δέν θά κοινωνεῖτο ἄν δέν ὑπῆρχαν ἄκτιστες ἐνέργειες. Θά ἦταν ἕνας Θεός ἀπρόσιτος, ἀπόμακρος, κάπου ψηλά στόν οὐρανό. Θά Τόν ἀπορρίψουν γιατί δέν θά ἦταν μαζί τους.
Ὁ Θεός εἶναι κοντά μας. Βλέπετε «ἐνέργειες θεραπευτικές», «τσί», «γίν», «πράνα»... Τί εἶναι ὅλα αὐτά; Τί εἶναι ἡ Δύση; Ὁ ἀπρόσωπος Θεός· ὅπου ἀπουσιάζει, καί ὑπάρχει στή θέση Του ὁ Πάπας, ὁ ἀντιπρόσωπός Του. Αὐτό δέν τό ἔχουμε σ᾽ αὐτόν τόν τόπο. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκτιστη, δέν εἶναι δημιουργημένη. Ὁ Θεός εἶναι ἀμέθεκτος καί μεθεκτός. Ἀμέθεκτος ὡς [πρός] τήν οὐσία καί μεθεκτός στίς ἐνέργειες. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος κατορθώνει νά ἔχει κοινωνία μέ τόν Θεό. Δηλαδή οἱ θεούμενοι καί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, φανερώνουν τόν τρόπο ἀπόκτησης αὐτῆς τῆς Χάρης. Μόνο οἱ ἁγιαζόμενοι καί οἱ ἅγιοι καταλαβαίνουν καί μετέχουν σέ αὐτό τό μέγεθος. Σέ αὐτόν τόν τόπο μιλῶ, ὅπου ἀναπτύχθηκαν τόσοι ἅγιοι. Μιλῶ γι᾽ αὐτόν τόν τόπο. Οἱ ἄλλοι δέν τό ξέρουν.
Ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἐμπειρία θέτει στό περιθώριο τήν ἀναγωγή τοῦ δόγματος καί τῆς πίστης σέ ἕνα κλειστό σύστημα ἀληθειῶν. Τό δέσιμο Θεοῦ καί ἀνθρώπου γίνεται ἀκριβῶς μέσα ἀπό τήν ἐμπειρία τήν ἁγιαστική τῆς καθημερινότητας. Ὑπάρχουν καί ἄνθρωποι πού ἀναζητοῦν, στούς ὅποιους ἄλλους, ἄλλες ἐμπειρίες. Δέν ὑπάρχει τίποτε. Μόνο δαιμόνιο ὑπάρχει καί δαιμονισμός. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν, δαιμόνια! Μήν τό ψάχνουμε. Μή φοβόμαστε νά ποῦμε τή λέξη. Εἶναι δαιμόνια! Τούς ἀρέσει δέν τούς ἀρέσει. Δέν τούς κατηγορῶ· δέν τό ξέρουνε. Μά δέν τό ξέρουνε... Καί πᾶνε νά δώσουν λύση σέ προβλήματά μας.
Ἀλλά ἡ ζωή ἐν Χριστῷ εἶναι μεγάλο πράγμα. Ἄλλο ζωή ἐν Χριστῷ καί ἄλλο ἐκτός Χριστοῦ. Χωρίς Χριστό, αὐτά δέν γίνονται. Τό γεγονός ὅμως ὅτι ἡ θεία οὐσία εἶναι ἀπρόσιτη, ἀμέθεκτη (δέν κάνει νά μετέχουμε σέ Αὐτόν), γινόμαστε ἅγιοι, Τόν ἀγαπᾶμε, ζοῦμε μαζί Του καί ἔχουμε καί τήν ἐμπειρία τοῦ Ἀκτίστου Φωτός. Τό Ἄκτιστο Φῶς φωτίζει σάν τόν ἥλιο τόν πνευματικό κόσμο καί ἀποκαλύπτει στόν ἄνθρωπο τό δρόμο του, πού εἶναι μυστικός καί ἐν ταπεινώσει. Χωρίς αὐτό τόν δρόμο, τήν ἕνωση μέ τόν Θεό μέσα ἀπό τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση καί τή Λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας μας δέν γίνεται τίποτα.
Λοιπόν, ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι δαιμονιστές καί εἶναι ὑπηρέτες τοῦ διαβόλου. Καθαρά τό λέω, πεντακάθαρα, δέν τό φοβᾶμαι! Καί ὅλη αὐτή ἡ ἱστορία εἶναι ἱστορία μάγων καί μέντιουμ. Πρίν νά τελειώσω, νά δώσω ἕνα χαριτωμένο στίγμα· χαριτωμένο στίγμα, ἔτσι, θά ᾽λεγα γιά γέλιο, ἀλλά ἐπειδή δέν τούς κατηγορῶ τούς ἄλλους δέν θά γελάσω. Νά ξέρετε ὅμως τό λανθασμένο τί εἶναι. Ἔχω κάποια κείμενά τους. Ἕνας χῶρος λέγεται «Πῶς νά ἔχετε ἐνεργειακές συνδέσεις». Πῶς; Λέει: «Ἀφοῦ ἐνημερωθεῖς γι᾽ αὐτή τή μέθοδο, ἀνάλογα μέ τή βούλησή σου, κοίτα νά καλέσεις πλανητικούς καί κοσμικούς δασκάλους, ἀγγέλους καί ἀρχαγγέλους, γαλαξιακούς θεραπευτές τοῦ φωτός, ὅπως τούς Ἀρκτούριους, Πλειάδιους...» κ.λπ., κ.λπ.
Αὐτό δέν εἶναι μαγεία; Σ᾽ αὐτό καλεῖ τόν λαό μας σέ αὐτό τόν τόπο, αὐτός ὁ χῶρος. Ἀποφασίζεις ἀνάλογα μέ τίς προτιμήσεις σου τί θέλεις ἀπό αὐτούς. Πολλά δαιμόνια, ἔ; Δέν λέει ἡ Ἁγία Γραφή, τό ὄνομα τῶν δαιμόνων ἦταν «λεγεών»; Πολλά δαιμόνια, ἔ; «Ἐμεῖς», λέει, «σοῦ συνιστοῦμε ἐδῶ σ᾽ αὐτό τό site, γενικά τήν ἐλεύθερη ἐπιλογή ἀγγέλων, εἶναι πιό εὔκολη», λέει. «Μέσα στή θεραπεία», προσέξτε, λέει «ἐφαρμόζουμε καθαρισμό τοῦ κάρμα καί ἀποκοπή ὅλων των ἀρνητικῶν λώρων καί ἐνεργειῶν. Καί αὐτά θά τά γλιτώσουμε. Πῶς θά τό κάνουμε;». Λέει, «μή φοβάστε, δέν εἶναι δύσκολο». Ἀκοῦστε τήν πράξη. Δέν θά γελάσω. «Τρίβετε τά δυό σας χέρια ἀρκετά γρήγορα καί δυνατά μέχρι νά τά νιώσετε νά ζεματίζονται. Ἄρχισε νά λειτουργεῖ ἡ ἐνέργεια». Θυμηθεῖτε τήν πανεύκολη πράξη τοῦ θεραπευτοῦ τοῦ Ρέικι. Τό κάνω τώρα, δέν τό κάνω; Τώρα θά τό κάνω. Σηκώνω τά χέρια καί λέω τή φράση, ὅπως τή λέω (ἄν θέλετε στά Ἀγγλικά εἶναι καλύτερα, «πιάνει» πιό πολύ): “Reiki on”. Αὐτό. Μετά τά κατεβάζω καί λέω “Reiki off”. Τέλειωσε. Καί ἄν θέλω νά εἶναι πιό δυνατό, τρίβω τά χέρια μου. Δέν γελάω. Δέν ξέρουν τό περί ἀκτίστου καί κτιστῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Δέν τό γνωρίζουν. «Κι ἄν θέλετε», λέει, «οὐσιαστικά αὐτό πού κάνετε τώρα εἶναι τό ὅτι ἑλκύετε τή συμπαντική ἐνέργεια. Καί ὅταν νιώσετε ὅτι πλέον τό δεξί σας χέρι δέν ἔχει ἐνέργεια, τότε σταματῆστε τή θεραπεία, πλύντε τά χέρια σας καί πιεῖτε ἕνα ποτήρι νερό».
Καί τελειώνοντας, [θά ἀναφερθῶ σέ] ἕνα χαριτωμένο πρακτικό ὁδηγό, μέ ἐρωτήματα πάνω σέ αὐτά τά θέματα. Μήν ξεχνᾶτε πιά, οἱ ἐνέργειες αὐτές εἶναι ἐνέργειες χωρίς Θεό. Ἐνέργειες χωρίς Θεό. Πρακτικά ἐρωτήματα. Τά ρωτοῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι «θεραπεύονται» ἔτσι, ψευτοθεραπεύονται: «-Τί πρέπει νά σκέφτομαι ὅταν κάνω αὐτές τίς ἐνεργειακές θεραπεῖες;». «-Τίποτε, ἀπολύτως τίποτε». Ἀπολύτως τίποτε. Ξέρετε ποῦ ὑπάρχει τό ἀπολύτως τίποτε τῆς σκέψεως; Στό κενό τῆς βουδιστικῆς προσπάθειας γιά νιρβάνα. Ἀπολύτως τίποτε. «-Γιατί μερικές φορές δέν νιώθω τίποτε κατά τή θεραπεία;». «Κάποιες φορές δέν νιώθεις τίποτε, μή φοβᾶσαι ὅμως, ἡ θεραπεία λειτουργεῖ». «-Ἀπό ποῦ ἔρχεται ἡ ἐνέργεια τοῦ Ρέικι;». «-Ἔρχεται ἀπό τό Σύμπαν, ἀπό τή Φύση, ἀπό τήν Ἀνώτατη Πνευματική Ἀρχή. Μποροῦμε νά ποῦμε πώς ἡ ἐνέργεια τοῦ Ρέικι ἔρχεται ἀπό τήν Ἀρχή, ἀπό τό Ἀπόλυτο, ἀπό τό Τίποτε». Τέλος.
Κοροϊδεύουν τόν λαό μας. Φυσικά, μέ πολύ μάρκετινγκ, πολλή διαφήμιση, πάρα πολλή διαφήμιση. Δέν διερωτῶμαι ποιός πληρώνει τά χρήματα, δέν μπλέκομαι ἐκεῖ γιατί ἔχω τόν λόγο μου. Θά τό πῶ σέ μισό λεπτό γιατί δέν μπλέκομαι ἐκεῖ, ποιός πληρώνει τά χρήματα. Δέν μπλέκομαι ἐκεῖ. Πολλή διαφήμιση, πολλή μαγεία, σαματάς γιά τό τίποτα ὅπως πρίν, καί διερωτῶμαι: ὁ λαός μας πού μεγάλωσε σ᾽αὐτόν τόν τόπο τῆς Ἑλλάδας πού ἔφτιαξε ἐπιστήμη καί τῆς Ἑλλάδας πού εἶχε τό κάλλος τῶν Πατέρων, τῆς νήψεως, τῆς καθάρσεως, τῆς μετανοίας, τοῦ φωτισμοῦ, τοῦ ἁγιασμοῦ, πῶς μπορεῖ νά βλέπει τά παιδιά του νά βολοδέρνουν στά ἐργαστήρια αὐτά; Πῶς; Τό ἀπόλυτο «γιατί» δέν τό ξέρω. Θά πεῖτε, ἀποστασία; Θά πεῖτε, ἁμαρτία;
Μέ μία λέξη θά τελειώσω. Μήπως φταῖμε καί ἐμεῖς; Γιά δύο λόγους: πρῶτον, γιατί δέν τά εἴπαμε λεβέντικα στόν λαό μας. Καί δεύτερον -ἔτσι θά τελειώσω- μήπως τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ τίς πουλήσαμε ἔναντι πινακίου φακῆς; Καί ὅταν λέω «πινακίου φακῆς», ἐννοῶ τήν ἀπόδειξη πού παίρνει ἐκεῖνος πού βάφτισε ἤ πού παντρεύτηκε, ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅταν ἔκανε μυστήριο. Εὐχαριστῶ πολύ.
|
